Druk druk druk...

Het Werkleven

De twee laatste weken van maart was het vrij druk hier in Bali. Aanvragen kwamen binnen, hotels moesten geboekt worden, vertalingen en promotie stonden ook op het lijstje... En de nieuwsbrief (met aanbieding voor een Fam Trip) moest verstuurd worden. Telkens ga ik een stapje verder om uiteindelijk onafhankelijk dossiers van A-Z af te ronden. Daarnaast kwam onze Sales Manager voor de BE & NL markt samen met zijn vrouw twee weken naar hier om het complete Bali programma te bezichtigen en te beleven. Een deel van dit programma mocht ik bijwonen om het zelf eens mee te maken en enkele hotels te inspecteren. Ook moest ik heel wat beelden schieten voor een promotiefilmpje, die jullie zeker wel eens te zien zullen krijgen wanneer die af is. Het was een aangename en gezellige trip, die me nogmaals heeft duidelijk gemaakt dat Bali echt veel te bieden heeft. Zo heeft ons interessante en unieke aanbod in West-Bali me enorm bekoord. Een tochtje in het Nationale Park, snorkelen in de glasheldere wateren rond Menjangan Eiland, verblijf in de villa’s aan het randje van de jungle... Een mooi pakketje. Vanaf april kan men ook een tentovernachting boeken op een strandje in het Nationale Park. Dit wil ik zeker en vast ook zelf eens uitproberen.

We deden onder andere een fietstocht van ongeveer 25km in dalende lijn. ’s Morgens werden we opgepikt aan het hotel in Ubud en naar Kintamani gebracht, waar we een lekker en gezond ontbijt kregen met zicht op de machtige Batur Vulkaan en het meer. We waren met een man of 10. Er volgde wat interessante informatie over het gebied en de planning voor die dag werd uit de doeken gedaan. Na het ontbijt was het nog een stukje rijden naar de vertrekplaats, waar onze stalen rossen ons stonden op te wachten. Helm op, zonnemelk bij de hand en een lap bieftuk in de broek. Tijd om te vertrekken! De tocht bracht ons langs typische dorpjes, waar de kinderen ons vriendelijke ‘’Hello’s’’ toeriepen. Een High Five hier en daar kon er ook wel vanaf. We hielden onder meer halt bij een typisch Balinees huis, alwaar we een hele uitleg kregen over traditie en cultuur, over werk en familie. We mochten zelfs eens gaan ruiken bij de huisvarkens! Onderweg stopten we enkele malen langs de rijstvelden en bij een gigantisch boom voor een gezond tussendoortje, een banaan in ons geval. Ook deden we een plantage aan waar we informatie kregen over verschillende soorten koffie, thee en kruiden. Per twee personen kregen we enkele kopjes met koffie- en theesoorten, die we mochten testen. Daar zaten toch enkele speciale proevertjes tussen... Wie wou kon ook een kopje Luwak koffie kopen voor 50.000 roepiah (de duurste koffie ter wereld, zo wordt gezegd). Deze koffie kan pas gemaakt worden, nadat de boon door de maag van een bepaald dier gezuiverd is en door ditzelfde dier terug uitgestoten is... Lekker! Op het einde van de rit was er nog de mogelijkheid een extra stukje te fietsen, maar gezien we constant gedaald hadden, ging die toer weer bergop. We hebben met zijn allen vriendelijk gepast en repten ons naar het restaurant voor een lekkere buffet lunch. We waren nog niet goed en wel binnen toen een tropische storm al zijn woede op ons richtte. Gelukkige zaten we droog en wel te smikkelen met een biertje bij de hand. Daarna werd iedereen terug bij het hotel afgezet. ’s Avonds hebben we gezellig getafeld in een restaurant in Ubud. Een leuke en relaxte sfeer om even lekker bij te kletsen en de werking van Indonesia Holidays DMC te bespreken.

Uitzicht op de Batur Vulkaan vanuit Kintamani

De Bamboematten Dame

Fietstoer gids en een vrolijk kind

In het hotel in Pemuteran heb ik ook even een kookles meegevolgd die onze European Manager en zijn vrouw geboekt hadden. De veelheid aan geuren en kleuren die er aan te pas kwamen, deed me ter plaatse watertanden. Er werd een vier gangen menu klaargemaakt, die we natuurlijk achterna zelf mochten verorberen. Ik was uitgenodigd door onze manager om mee te eten, want het ging een hele klus worden om het allemaal op te krijgen. Uiteraard aanvaardde ik zonder twijfelen het aanbod. Over lekker eten moet ik niet vaak twee keer nadenken. We begonnen met wat Balinese cake (alles wat een zoet voorgerechtje of tussendoortje is, wordt hier zo genoemd), gevolgd door een soort vegetarische loempiaatjes, een erg lekkere curry met kip, hemelse sate lilit (sate met tonijn) en daarna nog een pannenkoekje met kokos en palmsuiker (weer Balinese cake). Een Bintang erbij en de sfeer kon niet meer stuk. Kortom: een erg lekkere maaltijd in een rustige en groene omgeving.

De volgende dag stonden de wandeling in het Nationale Park en het snorkelen rond Menjangan op het programma. Hier had ik naar uitgekeken en de dag heeft me niet teleurgesteld! Na ’s morgens opgepikt te zijn, trokken we naar de haven om een bootje naar het startpunt te maken. Hier kregen we eerst ontbijt. Daarna startte de twee uur durende soft trek op zoek naar de schuchtere zwarte langstaart aap en de herten die hier leven. Onderweg spotten we heel wat vogels, zoals ijsvogels, spechten, vinken, ninjavogels en nog veel meer. Onze gids was telkens dolenthousiast als hij weer een groepje voor ons gespot had. Na al die jaren nog zo opgaan in je werk, dat heet dan passie. Zijn oog voor dieren was fenomenaal. Hij zag beestjes die wij zelfs met aanwijzingen met moeite konden zien. Af en toe zie je ergens in de verder eens wat beweging in de boomtoppen. Dan was het altijd even stil blijven staan en zien of het mogelijks de zwarte apen waren. Tot drie maal toe hebben we een familie gespot in de verte. Aanvankelijk toondden de herten zich niet aan ons. We hadden er enkel eentje gezien ergens heel ver en geod gecamoufleerd, maar op het einde van de tocht schoot er opeens een hele groep op een 20-tal meter van ons voorbij. Hadden ze niet bewogen, dan had ik ze nooit gezien. Op het einde van de tocht bezochten we het Bali Sterling uitzetpark, waar de erg zelfzame Balinese spreeuw beschermd wordt. In totaal zijn er nog maar een 150-tal van deze vogels in het wild op deze aardbol. Op de zwarte markt vangt men tot duizenden dollar voor een vogel. Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk konden we een koppetje spotten. Grappig om te zien hoe we allemaal muisstil waren en stokstijf stonden, zodat we de vogels niet weg zouden jagen.

De avond valt in het Bali Nationale Park

Soft trek in het Nationale Park

Familie zwarte langstaart apen

Daarna stapten we weer het bootje op voor een korte overtocht naar Manjangan Eiland, alwaar we in het glasheldere water gingen snorkelen. Vanuit de boot kon je al zien dat het prachtige ging worden. Gezond koraal, helder waater, veel leven en onderwater kliffen. Een perfecte locatie om te snorkelen dus. Je vindt er de bekende clownvisjes (nemo), krokodilvissen, naaldvissen, allerlei soorten kleurige, tropische vissen en af en toe passeert er een hele school op slechts een drietal meter. Ook heb ik vier blauwvin tonijnen gespot, toch niet evident. Hier wil ik zeker eens terugkomen om te duiken! Een absolute aanrader.

Het Dorpsleven

Ondertussen spendeerde ik enkele dagen in het dorpje Medewi in West-Bali, alwaar ik bij vrienden kon blijven slapen. Back to basic in een laid back dorpje, een mens kan het slechter treffen natuurlijk! De omgeving was prachtig en het strand aan de overkant van de grote straat. Pantai Medewi schijnt een perfecte surflocatie te zijn, ooit zal ik dit toch eens moeten uittesten. Al moet ik nog steeds leren surfen. Hier vierde ik ook Nyepi, een erg leuke ervaring. Wat is Nyepi? Hoor ik u denken. Ik leg het u even kort uit:

Op 21 maart 2015 werd Bali in stilte gehuld. Niemand mag hun huis verlaten en zelfs toeristen moeten in hun hotels blijven. Enkel de Pecalangs (traditionele Balinese beveiliging) mag door de straten dwalen om alle actviteiten die Nyepi kunnen storen een halt toe te zeggen. De hele dag worden de straten gevuld met geblaf van de honden en het geluid van talloze insecten. Een lange, rustige dag op de kalender op een anders zo hectisch eiland. Op Nyepi wordt de wereld gereinigd en start alles opnieuw, het nieuwe jaar van de maankalender begint.

De dag voor Nyepi houden alle dorpen in Bali een enorme uitdrijvingsceremonie op het hoofdkruispunt van het dorp, de ontmoetingsplaats van demonen. In de weken ervoor maken ze Ogoh-Ogoh (fantastische monsters of kwade geesten gemaakt uit bamboe, hout en oude kranten) voor de grote parade. Deze Ogoh-Ogoh symboliseren de kwade geesten die overal om ons heen zijn en die moeten verdreven worden uit ons leven. 's Avonds wordt er heel wat lawaai gemaakt en worden de monsters met fakkels in brand gestoken om de Bhuta Kala, kwade geesten, te verdrijven.

Dit heb ik dus allemaal ver weg van de toeristische plaatsen mogen meemaken. De Ogoh-Ogoh parade was een gekke bedoening waarbij de allerjongsten tot de oudere jeugd betrokken werd. Uiteraard droegen de jongsten een kleinere Ogoh-Ogoh, maar de oudere jeugd marcheerde met een gigantisch monster. Alle groepen uit de verschillende banjar (delen van het dorp) kwamen samen op het kruispunt en de parade ging eerst naar het strand. Bij het verlaten van het dorp op de grote baan ging iedereen los en werd er met de Ogoh-Ogohs wild tekeer gegaan. Vooral bij de oudere jongens was het een uitbundig spectakel. Alsof de duivel ermee gemoeid was, trok een ware tropische storm over het dorp. Dit was echter geen domper op de feestvreugde. Later hoorde ik dat ze al een tijdje aan de arak (plaatselijke alcoholisch brouwsel) hadden gezeten ter voorbereiding van het hele gebeuren. Ondertussen liep ik daar in sarong outfit met een t-shirt van ‘South Hell’ – de naam van de banjar/gang waar mijn vriend woont – en een oranje en groen gespoten baard. Moest het niet voor mijn witte huid zijn, had niemand kunnen merken dat ik geen local was. Oja, de camera en gopro waren misschien ook een weggevertje.

Ogoh Ogoh parade van de kleintjes

De dorpsgek?

De rijstvelden bij het dorp Medewi

Vervolgens keerden we terug naar de crematieplaats in het dorp. Van de monsters bleef tegen die tijd al niet veel meer over, want er werd nogal hevig getrokken en gesleurd aan het uit bamboe gemaakte draagstel. Alle Ogoh-Ogohs belandden op een hoop en er werd een vuurpijl tussen gesmeten. Daarna ging iedereen naar huis om wat te gokken, te drinken of in hun bed te kruipen. Ik had verwacht dat het een gigantisch kampvuur ging worden, een drinkgelag met gedans en gespring, maar dit was niet de traditie. De monsters zijn rondgedragen en kapot en daar moeten verder geen woorden meer aan vuilgemaakt worden.

De volgende dag was het dus Nyepi, Dag van de Stilte. Het viel me op dat we wel buiten mochten komen in het dorp, maar enkel te voet. Nergens zag of hoorde ik motorische voertuigen. Roepen en lawaai maken was ook uit den boze. Spelende kinderen die het iets te bont maakten, werden op het matje geroepen. Het zijn enkel de echte die hards die op deze dag niets doen en zelfs niet mogen eten. In het dorpje Medewi ging het er rustig aan toe. We bezochten enkele vrienden van mijn gastheer en af en toe kwam er wat gokken aan te pas. Ik heb het enkel bij observeren gehouden, maar ken ondertussen wel al twee kaartspelletjes. Volgende keer waag ik me misschien wel aan een gokje met de locals! Het ging bij de jeugd vooral om kleingeld (2000 tot 10000 roepiah – nog geen euro), maar bij de volwassen kon het al eens om vijf euro of meer per inzet gaan. ’s Avonds werd er niets gedaan. Iedereen bleef gewoon thuis en kroop vroeg  zijn bedje in. Het licht mocht niet aan in de huizen.

Daags erna was het om 5u30 opstaan, want we moesten ons gaan reinigen in de zee. Een heuse volksverhuizing, want duizenden mensen uit de dorpen gingen naar het strand om hun gezicht even te wassen. Wij – als ware bad boys – gingen met de scooter met veel toeters en bellen in kolonne naar de ontmoetingsplaats. Op het strand werd er een race parcourtje uitgetekend om wat te crossen en wat truukjes te showen. Toch een erg spirituele ervaring, zo om 6u30 ’s morgens!

Nu is het weer hard werken geblazen en me ondertussen voorbereiden op mijn volgende trip, want die moet tot in de puntjes voorbereid zijn!

Verder heb ik mijzelf een aquarium aangeschaft en de nodige spullen om de beestjes in leven te houden. Zelf ingericht met dood koraal die ik op het strand gevonden heb. Een plaatje, al zeg ik het zelf!