Een nieuw hoofdstuk

Beste collega's/partners/vrienden

Dit is ook een beetje het begin van jullie reis... Laten we er het beste van maken ^^

De aanloop

Halverwege januari heb ik mijn eerste stappen op Balinese bodem gezet voor wat een fantastische en leerrijke ervaring moet worden. Hier in Denpasar zal ik mij minstens zes maanden nestelen om alle kneepjes van het vak te leren en mijn theoretische kennis toe te passen bij Indonesia Holidays DMC. Voorafgaand aan deze nieuwe stap in het leven woonde ik reeds 4,5 maand in Spanje (Erasmussemester) en verbleef ik vorig jaar 4,5 maand in Hangzhou, China, in functie van de lange stage tijdens mijn opleiding. Andere oorden en culturen opzoeken is nu eenmaal mijn ding.

In wat volgt zal ik mijn indrukken en ervaringen met u delen in een soort van dagboek voor onze partners. Samen ontdekken we beetje bij beetje het leven op dit paradijselijk eilandje. Wat valt op, wat is compleet nieuw, welke zijn de gelijkenissen met andere landen waar ik verbleef, het dagdagelijkse leven... dit en nog veel meer zal ik op een vlotte en interessante manier proberen neerpennen, zodat ook u er iets van kan opsteken en eventueel mogelijke klanten over de streep kan trekken (mijn commerciële kantje laat alvast van zich horen). Uiteraard zullen enkele foto's en filmpjes hier niet ontbreken!

Voorafgaand aan mijn vertrek naar Indonesië leek het mij interessant om het een en ander te lezen en te bekijken over het land: Lonely Planet, National Geographic, Youtube, Tripadvisor... the usual. Ook hadden enkele kennissen het land reeds bereisd en van hun heb ik aan de toog wat verhaaltjes en weetjes meegekregen. Allemaal goed en wel, maar het zelf meemaken is natuurlijk iets helemaal anders. Hier begint het relaas, het Indonesische epos van Jelle...

De aankomst

Na een ellenlange migratie kwam ik omstreeks 20u15 toe op het Ngurah Rai International Airport. Wat me meteen opviel was de drukkende warmte toen ik het vliegtuig verliet. Het was er namelijk 28 graden en vochtig, toch een dikke 15 graden meer dan in Brussel op dat moment. Nu, we mogen zeker niet klagen over onze zachte winter, maar dit was toch andere koek. In tegenstelling tot wat ik gehoord en verwacht had, ging alles enorm vlot. Ik geraakte probleemloos voorbij alle migratie en douane postjes en in de aankomsthal stond een collega me op te wachten om me naar mijn nieuwe thuis te brengen. Het is altijd fijn om met een lach ontvangen te worden na zo'n lange vlucht en lachen, dat doen ze hier allemaal. Ik was verbaasd over de moderne structuur van de luchthaven en het netjes opgekuist straatbeeld. Ergens had ik – door reizen naar economisch vergelijkbare landen – duizenden plastieken zakjes en papiertjes langs de baan verwacht, maar dit was niet het geval. Een goeie indruk om mee te beginnen.

Ondanks het feit dat ik al meer dan 24 uur wakker was en dat ik in het vliegtuig amper een oog heb dichtgedaan, kon ik de slaap niet vatten. Dit fenomeen heeft zich nog enkele dagen voortgezet. Mijn biologische klok paste zich niet automatisch aan, dus ik leefde nog steeds op de Belgische tijd. Daags na mijn aankomst kwam mijn bazin me in de namiddag oppikken om de crematie van haar oom in West-Bali bij te wonen. Het gebeurt niet zo vaak dat een westerling dit meemaakt in intieme kring en ik kon me ook niets inbeelden bij een Hindoeïstische crematie. Ondanks het feit dat we maar 120 km moesten overbruggen, hebben we er enkele uren over gedaan. Het verkeer is Bali is enorm druk en een zootje ongeregeld. Ze rijden er nooit meer dan 80 km/u en dat is op de 'snelweg'. Roekeloos ritsen, veel remmen en terug aanzetten en duizenden scooters die overal tussen glippen maken van rijden hier een huzarenstukje. We arriveerden 's avonds in een schitterend resort in de jungle, Taman Wana Villas (mede onder management van Indonesia Holidays DMC ), waar we zouden overnachten.

Taman Wana Villas: zwembad

Taman Wana Villas: mijn uitzicht

De aanzet naar de lijkverbranding begonnen al 's morgens vroeg. De hele familie kwam samen in het dorp en de kist, die in een tempelvormige constructie geplaatst was, werd door zowel jongeren als ouderen gedragen. De hele weg van het huis tot de crematieplaats werd er een duw- en trekspel gespeeld tussen de generaties (dit hangt af van de familietraditie). Het hele schouwspel had meer weg van een feest dan van een treurig gebeuren. De dood wordt in het Hindoeïsme dan ook helemaal anders ervaren. Het is de laatste fase van een proces, nu is dit proces voltooid. Daarnaast mag een dode niet zomaar elke dag gecremeerd worden. Elke regio heeft zo zijn eigen vaste crematiedagen. Die dag waren er toevallig nog twee andere lijkwades aan de gang. Eenmaal toegekomen op de verbrandingsplaats liepen de mannen drie toeren rond de plaats waar het lichaam zou komen te liggen. Tijdens de laatste ronde viel één van de jongeren uitgeput neer en zo hebben de ouderen de jeugd een poepje laten ruiken. De kist werd uit de constructie gedragen en naast een ijzeren bak gezet. Daarna gebeurde het... 

Ze openden de kist en namen het in doeken gewikkelde lijk er uit. Deze legden ze in de ijzeren bak, waarna ze het doek open spreidden. De dichtste familie stond rond de dode en er werden offers en rituelen gebracht. De oom werd besprenkeld met water, versierd met bloemen, rijst en ander eten en ook wierook kwam eraan te pas. Dit alles terwijl het bovenste deel van het opgedroogde lichaam daar open en bloot lag te blinken. Na de ceremonie werden nog wat offersstukken op de overledene geplaatst en werd de gaskraan naar twee branders opengedraaid. Ze staken de vlam er in en zo begon de crematie, die ongeveer een uur in beslag zou nemen. Op die manier lagen er dus drie lijken naast elkaar te branden in een open veld, terwijl de dorpsgenoten rustig een babbeltje sloegen met elkaar. Daarna zou de as opgeschept worden en uitgestrooid worden in de zee. Het viel me op dat enkele jongeren zonder schroom foto's namen met hun smartphone van hun overleden familielid. Ikzelf heb wat afstand gehouden uit respect, maar vooral door die Belgische geremdheid. Voor het geval u zich afvraagt hoe het zat met de geur, daar was niets onaangenaams van te merken. Dit kon wel tellen als welkom in de Balinese cultuur. Ik heb nog weet van een meer macaber ritueel, maar daar later meer over als ik het dorp in kwestie eens bezocht heb ;)

Duw- en trekwerk met de kist

De lijkverbranding

De volgende paar dagen mocht ik wat acclimatiseren en gingen we om spullen voor mijn studiootje. Ik had vooral nood aan liters water en een rol wc papier. Hier gebruiken ze namelijk enkel een waterspuiter, zéér ecologisch dat wel. Mijn dagen bestonden uit rondwandelen, verdwaald geraken, moeite hebben met slapen, allerlei nieuwe dingen proeven in de talloze kleine warungs (lokale restaurantjes) langs de weg, zweten, plaatselijke SIM-kaart kopen, ontdekken... Het normale stramien als je net bent aangekomen in een vreemde omgeving.

Ik zit op 100 meter van een groot park, dus heb ik me ook al eens gewaagd aan een halfuurtje lopen. Was me dat afzien zeg! Al die liters water die ik daarvoor had gedronken, waren simpelweg verdampt of in mijn kleren getrokken. Het viel me op dat als ik verdwaasd rond me keek (gebeurt wel vaker) er altijd wel iemand naar me toekwam om te vragen of hij me kon helpen. Zo vond ik altijd mijn weg naar huis. Ik nam ook al eens een taxi richting Sanur Beach, waar ik de vijf kilometer lange boulevard heb afgelopen om me dan aan de toog te zetten van een strandbar met leuke muziek (naar mijn smaak dan). Het duurde niet lang voor ik aan het praten geraakte met een Griek en daarna met enkele Balinezen. Met Engels kom je hier ver, maar het helpt toch heel wat als je een woordje Bahasa (algemeen Indonesisch zeg maar) kan spreken. Een puntje om aan te werken dus!

Het is nu zaterdag en ik ben net terug van de markt in Klungkung, waar ik met een collega een typisch Balinese tempeloutfit ben gaan kopen. Aan de lokale prijs natuurlijk! Deze heb ik nodig als ik een ceremonie wil bijwonen in een tempel. Ik hoop er toch enkele mee te maken tijdens mijn verblijf hier. Zondag 18/01 vertrek ik op een 7-daagse door Bali, spannend!!